"Splinters: Başka Türlü Bir Aşk Hikayesi" adlı kitabından yapılan bu alıntıda Leslie Jamison, kızının hayatının ilk aylarını anlatıyor. Jamison o dönemde bir kitap turları, öğretmenlik kariyeri ve yeni doğmuş bir bebeğin talepleri arasında hokkabazlık yaparken evliliğini bitirmek istediğinin farkına varıyor.
"Kendimi sürekli olarak işe, seyahatlere, öğretmenliğe ve teslim tarihlerine veremediğim için, kurduğum hayata daha yakından bakmak zorunda kaldım: bu eşe, bu evliliğe. Her gün evi terketme isteğimi görmezden gelmek imkansızdı - bebeğimizle mahallemizin soğuk sokaklarında dolaşmak, evden durmaksızın kaçmak adına sürekli genişleyen döngüler yapmak.
O sonbaharda her gün kendime aynı soruların bazı varyasyonlarını sordum.
Yıllar önce, ayrılmayı düşünecek kadar mutsuz olduğum bir sohbet sırasında arkadaşım Harriet'e ayrılırsam vereceğim zarardan endişe ettiğimi söylemiştim. Bana endişelenmekte haklı olduğumu söyledi. Zarar verebilirdim. Ayrıca bana hiç kimsenin bu dünyada zarar vermeden ilerleyemeyeceğini de söyledi. Ondan şunu söylemesini isterdim: "Deli olma! Zarar vermeyeceksin! Ya da en azından, "Çok acı çekiyorsun, zarar verme hakkına sahipsin!" demesini isterdim.
Ama o bunların hiçbirini söylemedi. Onun yerine söylediği şey ne kınama ne de bağışlamaydı. Sadece şuydu: "Sebep olduğun zararın sorumluluğunu üstlenmelisin. Bunun gerekli olduğuna inanmalısın."
Yorumlar
Yorum Gönder